„Пет години се грижев за него, но веќе немав сили“: Болната исповед на Маја Оџаклијевска за нејзиниот внук со аутизам откри зошто го напуштила Белград

Пејачката Маја Оџаклијевска престана да пее и речиси целосно се повлече од сцената.

Маја му се посвети на семејството, беше мирна и повлечена надвор од градската гужва, а главната причина што го промени целиот живот беше нејзиниот внук Лука, кому пред седум години му беше дијагностициран аутизам.

„Мојот животен сон беше да имам куќа во цвеќе, буквално куќа. Не сум фанат, никогаш не би сакал да имам куќа, трикатна вила или замок. Сега во овие години е подобро и полесно да се исчисти мала квадратура. Презадоволна сум“, изјави Маја во емисијата „Како нормалниот свет“ која со години ја води Тања Петернек.

Така Маја Врачар ги замени зградите со птици што црцорат и зеленило. Живее во село, во околината на Велика Плана, има бавча што ја негува, а има и домати кои не прскаат бидејќи се заштитени со копривите што растат таму.

Пејачката внимавала на секој детаљ, куќата е опкружена со растенија, а најомилено катче и е терасата од која се нуди прекрасен поглед на природата и од која пејачката служи да го испие првото утринско кафе токму таму.

Маја отворено разговараше со Тања Петернек за борбата за подобро утре на Лука. Поради него првата работа што направила кога се преселила во селото е да закачи лулашка.

„Го препознав аутизмот кај него кога имаше две години. Отпрвин се криеше каде што беше темно, обично под масата или под јорганот, и ќе врескаше ако го допреа. Често имал хистерични напади. Всушност, јас така ги доживував, за подоцна да сфатам дека нешто му се случува во главата што ќе го натера да изгледа како да е лут. Ќе има напади додека не се исцрпи, на крајот детето ќе помодре. Тоа се страшни работи, моравме да се справиме“, искрено призна Маја Оџаклијевска.

„Бидејќи ќерка ми не можеше повеќе да издржи, решив да се грижам за Лука. Ми се чинеше дека имам уште огромна количина на љубов да дадам и, добро, ќе му ја дадам, бидејќи многу му треба. По некое време почна да се смирува. Бев со него скоро пет години. Минатата година ѝ ја ‘пренесов’ на мајка ми, велејќи дека едноставно повеќе немам физичка сила“.

На прашањето каков е односот меѓу баба и внук, Маја одговори:

“Совршено. Кога преку Вибер ќе му кажам „каде е мојот принц“, се насмевнува и се радува. За жал, тој е невербален, но толку многу кажува со две насмевки и три погледи, за да можеме слатко да се збогуваме. Се чувствуваме и преку музиката. Ние двајца најмногу сакаме да го слушаме Моцарт заедно. Прекрасно е. Имам видео кое често го пуштам, а на него се гледа како пее на таа музика. Тој е многу сладок.’

Маја, „бабата херој“, која го има и двегодишниот внук Константинин, истакна дека срцето и е полно со тага бидејќи повеќе не може да му помогне на Лука.

„Понекогаш посакувам да имам магично стапче кое ќе му помогне да продолжи со својот живот. И тогаш мислам, што е животот во суштина, тој е полн со негативност, агресија, омраза. Можеби за него е подобро да живее во свој свет на бајки и илузии, кои ние како семејство му ги обезбедуваме. Заштитен е од се што минуваат другите деца, бидејќи ние како родители не успеавме да им обезбедиме животна сигурност на нашите деца. „Можеби е подобро Лука да е некаде далеку, а сепак блиску до оние што најмногу го сакаат“, рече Оџаклијевска.

nova.rs