Често слушаме дека младите не сакаат да одат на село, но тоа не е баш така, за што сведочи и убавата Марија Ивановиќ (37) од Аранѓеловац, која работи на нива откако знае за себе. Уште повеќе, таа сама обработува 16 хектари земја и ја знае секоја земјоделска работа.
Станува во 4 сабајле, коси два хектари ливада, бере малини, капини и го вози тракторот.
View this post on Instagram
„Марија живее во едно од забукулските села, во Вукосавци, а за неа дознав на случајна средба кога ми кажаа дека има една Марија која сама обработува 16 хектари земја, која почесто е на трактор отколку дома и која ги обожава таканаречените „машки работи“, објави Ненад Благојевиќ пред три години во Приказни со душа.
„Марија е токму една од оние луѓе, оние на кои малку им треба за среќа, кои работат од срце, а не за пари и кои некако успеваат да преживеат во се потешкиот живот во селата”. Порасна со мајка ѝ, татко ѝ и две постари сестри. Кога била трето одделение во основно училиште ненадејно ѝ починал татко ѝ и Марија ја презела улогата на куќна домаќинка. Научила да ора, да сее, па дури и да вози комбајн. Има возачка дозвола да вози камион. Таа поседува трактор, разни приколки, преси за товарење и сите можни приклучни машини.
Како што минуваа годините, Марија не се откажуваше ниту сакаше да го напушти Вукосавци. Денеска сама ја обработува земјата, околу 16 хектари под жита и трева, додека мајка ѝ Наталија (72) е задолжена за сточарство, педесетина овци, крави, свињи и живина. Заедно прават сирење и кајмак, зимски крем, слатки, џемови.
– Оние кои добро ме познаваат, го знаат и мојот почеток, односно моментот кога го изгубив татко ми. Тој дел од животот го нарекувам преживување затоа што бев мало девојче кое ги презеде сите должности на татко ми, односно целата работа на фармата. Отпрвин заработував за училиште, а потоа почнав да купувам земјоделски и приклучни машини – раскажува Марија.
Како успеала да го засака она што морала да го прави по сила на околностите?
– Никогаш не ми беше проблем. Кога беше жив, татко ми не можеше да оди на полето без мене, без јас да се „закачам“ на тракторот или да отидам со него во шумата. Се сеќавам дека првата самостојна работа ја работев веќе во трето одделение. Орав и плачев, оти не знаев да ги наместам плуговите. Исто така, џабе знаев да возам трактор, кога не знаев како правилно да ги наместам плуговите. Беше тешко првата година, бидејќи бев мала, па не можев да ги дофатам кочницата и кумплугот седејќи. Бидејќи нозете ми висеа, морав да возам стоејќи – се сеќава Марија за Приказни со душа, тажно, но со насмевка на лицето.
Таа и нејзината мајка одамна си делеле обврски, додека едната е во куќата и се грижи за стоката, другата е на поле. И често не се гледаат преку ден, бидејќи Марија станува во 4, а мајка ѝ Наталија во 5.
Сè што произведуваат од трева и жито оди во нивниот добиток. Покрај сточарството, тие произведуваат и сирење и кајмак, па Марија ги доставува овие специјалитети на муштериите во Аранѓеловац.
– Се може да се постигне некако, со напорна работа и малку сон. Мајка ми станува еден час по мене, напорно работи и ѝ треба малку одмор. Освен со мојата фарма, овде во нашето село се занимавам и со садење органски капини и малини на коњичкиот клуб Аранѓеловац, па целата работа и берба ја организирам таму. Сега би сакала да се преориентирам на туризам, можете сами да видите колку е убаво овде. И замислете како само туристите би уживале во овој мир и природа. Кај нас има езеро, можам да средам патека, да направам дрвени колиби каде што ќе спијат туристите. Имам многу убави идеи кои не би чинеле многу, а за чие остварување најмногу ме „газат“ парите. Но, полека, ќе видиме – искрена е Марија.
View this post on Instagram
Таа пораснала во Вукосавци и ова село не би го менувала за ништо на светот. Жали што само неколку нејзини пријатели од генерацијата 1985 година останале во селото, а повеќето заминале во град или во странство.
На Марија ѝ понудиле да почне да работи во Аранѓеловац, да оди на друго место, дури и да вози камион. Ништо од тоа не прифатила бидејќи сака да си биде газда и, како што вели, „не би можела да ги работи работите што ги работи сега во градот“.
– Знам многу за тие технички работи, да се поправи што треба да се направи, никогаш не сум останала заглавена на терен. Тоа ми заштедува пари, бидејќи мајсторите се скапи. Секогаш сум мотивирана да совладам нешто, дури и она што си работи, сакам да го отворам за да научам како функционира. Единственото нешто за што не ме бива е миење садови, бидејќи сум полузаспана (се смее). – изјави Марија.
– Жал ми е што сите села во Шумадија се пусти, не само Вукосавци и што сите се во лоша ситуација кога се во прашање младите. Единствено што знам е дека има многу деца во соседното село, во Јеловиќ, и навистина сум среќна поради тоа. Без разлика на се, верувам дека може да се создаде некој нов бизнис, да се случи нешто убаво и да заживее ова наше село. Верувам во туризмот – вели таа.
Вели дека животот на село изгледа лесно само на Инстаграм и Фејсбук. Кога ќе најде време, на социјалните мрежи објавува неколку слики, кои им се допаѓаат на нејзините следбеници. Таа вели дека има и такви кои мислат дека нејзините слики на тракторот се фотомонтажа, но дека мнозинството сепак ја поддржува во намерата да ги живее соништата на село.
Според Марија, секој што живеел на село или кој барем повремено оди на село, знае како живеат денес селаните и каква е реалната состојба, без филтри на Инстаграм.
– Она што ми дава енергија е тоа што верувам дека сум способна да одржувам фарма, да живеам од неа и да не го напуштам селото. Да отидам некаде и да завршам третина од работата што ја работам овде, би имала многу повеќе пари, но не би се чувствувала толку убаво. Најдоброто чувство е кога сте сами и кога треба да направите нешто од ништо. А и кога знам дека е нешто мое, нема цена што може да плати за тоа – со душа изјави Марија.
kurir.rs
