Иако денес преовладува теорија, тоа беше долг и нерамен пат до прифаќање на тектониката на плочите, што опишува како големи делови од Земјината кора се лизгаат, се судираат, се креваат и полека потонуваат низ нејзината обвивка.
Но, дури и сега, повеќе од половина век откако го доби научниот печат на одобрување, оваа теорија има потреба од малку дотерување. Една нова студија на четири висорамнини во западниот Тихи Океан сугерира дека овие експанзивни региони не се крути плочи, туку слаби точки кои се растргнати од далечните сили на рабовите на плочата.
Теоријата не е поставена во камен, ние се уште откриваме нови работи… – изјави геофизичарот од Универзитетот во Торонто Расел Пискиветс, коавтор на студијата, пренесе „Science Alert“.
– Знаеме дека геолошки деформации како раседи се случуваат во внатрешноста на континенталната плоча, далеку од границите на плочите. Но, не знаевме дека истото се случува и со океанските плочи – додаде првиот автор на студијата, Еркан Ган, научник од Универзитетот во Торонто.
blic.rs
