Хелин Д’Хенс – Дописник од Италија
„Исто така знам дека не е реалистично. А сепак ми беше корисно. Антонио Торчија, градоначалник на селото Белкастро во Калабрија, јужна Италија, воведе регулатива на почетокот на минатиот месец што беше префатена од медиумите ширум светот. Жителите на неговото село повеќе не смеат да се разболуваат.
„Станицата за медицинска помош во нашето село се затвори минатата година“, вели Торчија во неговата канцеларија. „Најблиската амбуланта е оддалечена 45 минути возење. Доколку е зафатена, времето на пристигнување е уште подолго.
Додека повеќе од половина од населението на неговото село се состои од луѓе над 65 години. Градоначалникот со својата одлука со која го повикува населението „да избегнува секаква болест за која е потребна медицинска интервенција“, сакаше да го сврти вниманието на здравствената криза во целиот регион, која трае со години и станува се поакутна.
Недостиг од илјадници лекари
Калабрија, еден од најсиромашните региони во Европа, има турбулентна историја во областа на здравството. Во 1980-тите се појави дека секторот бил инфилтриран од „дрангета, локалната мафија“. Поради корупција и лошо менаџирање, неколку болници банкротираа во следните години. Здравствената заштита, која вообичаено е регионално регулирана во Италија, оттогаш е под судски надзор во Калабрија.
Но и администраторите од Рим не успеаја да ги решат проблемите. Поради недостигот на болници, обемот на работа на лекарите се зголемуваше со годините, додека платите во јавниот сектор останаа ниски. Само 13 лица се јавија на неодамнешното масовно слободно работно место за 159 лекари за итни случаи. Вкупно не се пополнети повеќе од 5.000 места, пресмета синдикат.
Покрај локалните станици за помош во селата како што е Белкастро, неколку одделенија во поголемите болници исто така беа принудени да се затворат. „Во моментов бараме хирурзи, педијатри, гинеколози и особено итни лекари“, вели Антонио Галучи. Тој е директор на три големи болници во регионот. „Огласуваме слободни работни места, даваме се од себе за да привлечеме лекари. Но, едвај наоѓаме некој.
Помош од Куба
Одделенијата за итни случаи во болниците на Галучи исто така беа на работ на затворање додека регионот не најде решение за итни случаи минатата година. Беше склучен договор со Куба, која, како форма на мека моќ, обучува дополнителни лекари за хуманитарни мисии. 500 кубански лекари се распространети низ регионот и помагаат таму каде што е потребно. „Без нив, нашиот оддел за итни случаи повеќе не би бил отворен“, признава Галучи.
За 52-годишниот лекар за итна помош Јодалис Амаро Соса, беше изненадување што заврши во Европа. Таа претходно работела во Гватемала, Венецуела и Бразил. Таа не очекуваше дека и Италија ќе се најде на листата на загрозени земји. „Но, многу е убаво да се работи овде. Секогаш е потребно малку прилагодување на локалните правила и процедури на почетокот, но бевме примени многу топло“.
Договорот со Куба трае до 2027 година. „Многу добредојдена, но и мерка за запирање“, признава директорот на болницата Галучи. Тој се надева дека дотогаш регионот ќе успее да привлече повеќе италијански лекари. „Ние работиме со локалните универзитети за да обучиме повеќе специјалисти. Се надеваме дека тие на крајот ќе го најдат својот пат до нашите болници.
Во случај на итност, можеме сами да одлучиме да возиме до болница. Тоа е побрзо отколку да чекаш брза помош.
Антонио Торчија, градоначалник на Белкастро
Сепак, тоа е и прашање на пари, смета тој. И покрај стареењето на населението, Италија го намали буџетот за здравствена заштита по кризата со коронавирусот. Околу 6 отсто од бруто домашниот производ оди за целиот сектор, додека во Холандија тоа е околу 10 отсто.
Сиромашниот југ најтешко го чувствува буџетското стегање. Додека Италија годишно троши во просек по 2.140 евра по жител за здравствена заштита, тоа е само 1.748 евра по Калабриец. Ова е очигледно од извештајот на организацијата Свимез, која ги застапува интересите на јужните италијански региони.
Понатамошна дефлација
Антонио Торчија, градоначалник на Белкастро, наскоро ќе организира курс за прва помош за сите членови на градскиот совет. „Доколку некој жител доживее срцев удар, можеме сами да извршиме компресија на градниот кош. А во други итни случаи, можеме сами да одлучиме да возиме во болница.
Торчија мрачно ја гледа иднината. Не е затворено само пунктот за медицинска помош во неговата општина, десетици пунктови за помош во регионот сега се затворени поради недостиг на персонал.
„Нашите села се убави, гордоста на Калабрија, сепак ние се бориме против егзодусот секој ден“, воздивнува тој. „Ако не можеме да им понудиме на жителите примарни услуги, тие ќе одат во големите градови. Тогаш оваа област ќе умре“.
Извор: НОС Холандија
