Инфлацијата се намалува, платите и пензиите растат, сиромаштијата се зголемува. Парадоксални се состојбите во македонската економија која од ден во ден турка во сиромаштија се` поголем број граѓани. Податоците кои се обелоденија во пресрет на Светскиот ден за искоренување на сиромаштијата отсликаа загрижувачки тренд. Дури половина милион граѓани на С. Македонија се обидуваат да преживуваат дневно со помалку од 200 денари. Бројка која расте и која според експертите е со тенденција да продолжи да расте. Тоа што државата го нема детално измерено веќе трета година го измерија невладините организации во студија која отсликува неповолни движења:
„Нашата студија покажува дека бројот на сиромашни во 2022 во државата драстично пораснал – за 24% кога се во прашање лицата кои живеат во екстремна сиромаштија и за 15%, кога се во прашање лицата кои живеат во умерена сиромаштија. Во 2023 година, бројките можат да пораснат за дополнителни 20-ина проценти, што значи дека бројот на лица во екстремна сиромаштија може да достигне до 86.000 (од 56.000 во 2021 година), а бројот на лица во умерена сиромаштија до 520.000 (од 360.000 во 2021 година)“, изјави за Дојче веле Бранимир Јовановиќ од Виенскиот економски институт.
Овие податоци покажуваат дека проблемот со сиромаштијата станува хроничен за македонската економија. Во услови на зголемена инфлација донекаде и очекувано, но од друга страна и помалку изненадувачки со оглед на се` она што низ годините се гледа и слуша од надлежните како политики и делувања во насока на поддршка и превенирање на состојбите.
Од зголемена минимална плата, повисоки пензии, до разни проекти за поддршка на социјалните случаи и ранливите категории граѓани. Дел од упатените „вината“ за состојбите ја гледаат во пост ковид последиците и ударот од инфлацијата. Но предупредуваат и на други фактори, како на пример поставеноста на политиките за справување со предизвиците:
„Она што кај нас се случува е недостаток на координација и посветеност кон намалување на сиромаштијата, наспроти парцијалното социјално и економско влијание кое го следиме низ различни политики, а за кои не се сублимира и евалуира како влијаат кон намалувањето на сиромаштијата. Ние веќе три години немаме ниту еден стратешки документ во кој нотираме пат преку кој ќе ја намалиме сиромаштијата, ниту пак има национална координација помеѓу институциите кои треба да влијаат на состојбата. Затоа иако може да се извадат позитивни промени во одредени сегменти, нема намалување на сиромаштијата на национално ниво. Економските предизвици не се ексклузивен проблем само за нашата држава, туку со нив се соочуваат сите земји, но она што е различно е системската поставеност на институциите кои се одговорни да влијаат врз состојбите, организирањето на правична дистрибуција на приходите, најчесто од данок и приоретизирање на намалувањето на нееднаквостите“, предупредува во изјава за Дојче веле, Билјана Дуковска, претседател на Македонската платформа против сиромаштија.
DW
