Убистсвото на малата Вања Ѓорчевска од Скопје и Панче Жежовски од Велес до темел ја потресе македонската јавност која не памети вакво злосторство и постави прашања до каде е уништено општеството со политиката дека “секој може да прави што сака“ ако знае дека е заштитен од власта.
Љупчо Палевски Палчо, првоосомничениот за убиствата, е во бегство и, како што порталот Вечер вчера прв објави, а неговиот адвокат Стојков денес потврди, тој избегал во правец на Турција. На денешната прес конференција министерот на полицијата (МВР) Оливер Спасовски изјави дека тие ќе направат се “убиецот да биде фатен штом згазне на македонска територија“, објави vecer.mk.
Се поставува прашањето: Зошто од министерот е кажана оваа намера да се уапси ако се врати во Македонија? Дали е тоа порака да не се враќа?! А што ако не се врати?
Љупчо Палевски Палчо е полициски проект на СДСМ стар повеќе од две децении , а негов ментор е Зоран Верушевски, во време кога власта ја има СДСМ Верушевски е директор на УБК и Агенцијата за разузнавање. Нивното пријателство и соработка Палчо никогаш не го криел, доволно е да се побара на Гугл и следат неговите јавни настапи на Инфомакс и други места за да се потврди тоа. Потојат десетици сведоци кои лично ја знаат оваа релација.
Палчо, спомнувајќи го Зоран Верушевски, секогаш го ословува со “професорот“.
Палчо е влезен во СДСМ во 1998 година, веднаш по изборите кои СДСМ ги загуби, и воспоставува тесни полициски и политички врски со Зоран Верушевски и тогашниот Министер за одбрана од СДСМ (1997-98) а потоа од 2004-та и директор на агенцијата за разузнавање Лазе Китановски. Патем, за добивање информации и контакти ги користи и релациите со негов братучед кој тогаш бил вработен во УБК.
Во периодот на опозиција на СДСМ (1998-2002 година) Палчо е назначен за преседател на градскиот СДСМ за Скопје. Со тоа партијата и полицијата, на човек без никакво политичко искуство претходно, му обезбедуваат политичко значење за да може да влезе во светот на политиката и извршува задачи потребни за партијата и “партиската подземна полиција“.
Палчо е манијанклано опседнат со полициски досиеа, манипулации и моќ стекната со полициското подземје што беше идеална подлога за соработка со Зоран Верушевски, негов брат по таква определба, и Лазе Китановски кого Мирка Велиновска во јавен настап во 2020 година го нарече “спринтер во броење гласови“, или преведено: во местење избори.
Уште во времето кога имаше печатница на улица Теодосиј Гологанов Палчо имаше сеф со документи и полициски досиеа со кои импресионираше, заплашуваше и рекетираше. Полицијата го штитеше. Од ситен печатар кој по задача преку “печатницата“ соработуваше и со албанското “печатарско“ подземје во Мала речица, Палчо одеднаш стана битен градежник.
Со помош на Мирослав Грчев, градоначалник на Центар од СДСМ 1996-2000, Палчо бесправно изгради кат плус на зграда над Бастион, на Ленинова, кој кат потоа ВМРО ДПМНЕ му го урна, а Палчо стана смртен непријател на партијата што “подземната полиција“ вешто го користеше како негов мотив.
Помеѓу останатото, неговата градежна фирма ја изгради и спорната зграда “Тифани“ на чело на Партизанска, во центарот на Скопје. Палчо беше фатен дека продава исти станови на две-три лица кои, потоа, не добиваат станови и корупцијата со тогашната директорка на Управата за јавни приходи од власта на СДСМ, Петра Митева, која мораше да купи околу 700 метри квадратни недоизграден деловен простор за УЈП во зградата по тројно повисока цена за Палчо да ги врати долговите.
Сите негови криминали и корупции, тргување со полициски досиеа и рекети полицијата педантно ги покриваше и штитеше. Зоран Верушевски, повеќе од две децинии, заедно со своте лојални соработници во полицијата се грижеше за својот извршител.
Манијалнкалните нагони на Палчо да поседува информации и моќ од полициското подземје не беа доволни. Со престижна титула, претсдател на СДСМ за Скопје тој бараше и јавна демонстрација и моќ со која би стекнал влиајние, респект и пари.
Со помош на СДСМ и Верушевски, а пари од Комерцијална банка, Палчо во време на опозиција за СДСМ отвори неделник Старт во кој се собраа новинари блиски до СДСМ како Мирка Велиновска и Васко Ефтов кои, по доаѓањето на Љупчо Георгиевски за премиер, останаа без работа. Новото ниво на моќ и влијание му беше дадено, а со тоа и легитимитет да контактира и делува во кругот на новинарите на кои, “спонтано“ им дели полициски информации против ВМРО ДПМНЕ и обезбедува ексклузива.
Случајно, или не, Палчо од сите битни ликови во таа власт на ВМРО ДПМНЕ а и потоа, имаше блиски релации само со Доста Димовска. Случајно или не, поранешниот министер во владата на СДСМ, Димитар Бузлевски, своевремено јавно кажа дека Доста Димовска и Љупчо Гергиевски биле на списокот на негови соработници во времето кога ВМРО, до 1998 година, беше во опозиција и дека со Љупчо имал состаноци во хотел Гранит каде што престојувал за време на мандатот во Скопје.
Текстот во целост на: vecer.mk.
