ВО СОРАБОТКА со Југопапир ви претставуваме текст од 1984 година во кој се опишани резултатите од истражувањето спроведено во основните училишта во Југославија. Целта на истражувањето беше да се открие дали има поделби меѓу децата и дали учениците се поделени според богатството на нивните родители.
Во делот Отворени разговори ги пренесуваме резултатите од анкетата со 416 ученици и 17 наставници од основните училишта, на кои им го поставивме прашањето: „Дали има поделеност меѓу учениците?
Уредникот на оваа рубрика посети 27 основни училишта со колегите од новинарскиот оддел на баталјонот на ШУО Белград (Ј. Зрилиќ, Н. Хоти, О. Трајковиќ, Љ. Лазиќ и В. Понорац). По спроведувањето на анкетата и добивањето на резултатите, разговаравме со 17 едукатори чии мислења се речиси идентични со мислењата на нивните ученици.
Што велат студентите?
Од 416 студенти, на прашањето, младите ги споделија своите мислења на следниов начин:
286 студенти сметаат дека постои поделба (69%)
127 студенти сметаат дека нема поделба (30%),
тројца студенти останале неволни (1%).
На интервјуираните често им се даваа низа наивни причини за поделбите меѓу студентите. Тоа се обично мали конфликти кои брзо се забораваат, па штом поминат неколку дена – се се враќа во нормала. Од поделеноста не остана ни трага… Токму затоа една третина од студентите одговориле дека нема поделеност и дека ситните несогласувања и кавги не се доволна причина за нарушување на пријателските односи. Навистина – тие беа во право!
Останатите (286 од нив), тврдејќи дека има поделба, наведоа разни помали и моментално „актуелни“ конфликти, но наведоа и некои посериозни причини. Врз основа на мислењата на учениците од основните училишта, направивме листа на најчестите причини за поделеност меѓу основците:
- по успех, по оценки
- по професиите и функциите на родителите
- според финансиската состојба на семејството
- по изглед
- по однесување.
На прво место, младите веруваат дека успехот на студентите предизвикува поделби меѓу студентите.
„Проверете. Најголемиот број „пријатели“ на часовите се создаваат по принципот: подобрите ученици се дружат со своите еднакви, а послабите се дружат со послабите. Тоа е поделба меѓу младите! Нели ?” вели една девојка (13).
Повеќе од 100 ученици веруваат дека родителите на учениците помагаат во поделбите.
“Кога колешката гласно ќе каже: “Мајка ми е докторка, а твојата е домаќинка”, јасно е дека таа веќе се изолирала. Таква мисла не и текнала сама. Некој ја научил дека … “, вели петнаесетгодишно момче.
„Има студенти чии родители навистина и се познати на јавноста, но се однесуваат како и сите други… Сепак, има деца на лекари, директори и инженери кои се издвојуваат. Значи, постои поделеност! вели шестоодделенец.
„Најмногу сме виновни за поделбите“, вели осмоодделенецот. „Секако дека е виновна и нашата неактивност, а потоа и родителите, Скоројевиќ. Влијанието на родителите, верувам, е позначајно од кој било друг фактор“, додаде таа.
„На часовите каде владее пријателството и единството, нема поделби! Постои поделба меѓу момчињата и девојчињата. Тие се истакнуваат“, вели едно десетгодишно дете.
„Има поделби. Јас, на пример, се издвојувам, бидејќи како да се дружам со врсници кои се однесуваат несериозно како петгодишници“, тврди петнаесетгодишното девојче.
Момчињата кои мислеа дека има поделеност (98 од нив) сметаат дека за оваа појава се виновни девојките. Велат дека се прават важни, тужат, се облекуваат поубаво и ја туркаат модата. Сакаат да бидат над своите врсници.
Учениците најчесто се обвинуваа себеси во случаи на поделба и создавање на групи. Потоа ги „обвинија“ родителите, кои влијаат на нивните синови и ќерки и сакаат да ги одвојат (по функции и материјална состојба) од пријателите.
Ние самите сме виновни, но…
Изјавата на 11-годишно девојче „Јас сум згодна, па пријателите ме мразат“ е навистина необична, иако честопати ги забележувавме изјавите „по изглед“ како причина за поделби. Во оваа категорија на поделба спаѓа и необичната облека на поединци, иако, за волја на вистината, оваа причина може да се вклучи и во поделбата „по материјален статус“ на семејството на ученикот.
„Неуспехот“ е предизвикан од „досадните“ родители на „мамините сесии“, оние кои ги малтретираат наставниците, кои интервенираат меѓу другарите на „нивното дете“ и кога станува збор за најмало несогласување.
„Синот или ќерката на таков родител предизвикува потсмев и огорченост кај младите“, велат анкетираните студенти и додаваат: „Кај нас се „отпишани“ такви „мајнички милувања“.
Третата категорија студенти (најчесто немаат добри и вистински пријатели) се полудушеци, сикофани и „кодоши“. Нивните врсници навистина најмногу ги мразат, а оваа омраза е секако многу голема во однос на градацијата. Добивме одговори на нашите прашања дали некој од оваа група може да стане добар:
„Таков случај не е познат! Ги отпишавме засекогаш и веројатно би можеле да избегнат непријатност доколку суштински ја сменат природата или средината во која живеат и работат.
Наставниците знаат сè
Сето она што студентите го наведоа како причини за поделбата им е познато на просветните работници и не е „ништо ново“. Сите 17 наставници со кои разговаравме изјавија дека појавите на поделеност се забележани во основните училишта, но дека причините често се несериозни и минливи. Училиштата и воспитувачите се трудат да ги решат сите спорови и најчесто успеваат во тоа.
Одвојувањето на девојчињата од момчињата е нормална појава кај учениците од постарите одделенија. Девојките се позрели од момчињата. Тие се формираат порано …
Сепак, мислењата на наставниците се поделени во однос на кодексот на облекување (кој може да предизвика поделеност): некои сметаат дека задолжителните училишни униформи се претерани, додека други сметаат дека скромната облека меѓу учениците создава впечаток на еднаквост и не ги дели. Поради ова, во екстремни случаи, облекувањето може да предизвика поделби и училишните власти се обидуваат да укажат на тоа.
Родителите кои соработуваат со училиштата секако се добредојдени, но кога некој ќе се наметне, кога ќе дојде на училиште без причина за секоја ситница – тоа го забележуваат учениците. Родителите кои влегуваат во училниците за да ги „решат“ проблемите на своите деца се особено непопуларни. Нивните синови и ќерки се „обележани“ и од нивните врсници.
Конструктивните, вредните и примерни ученици воспитувачите ги истакнуваат токму така што и другите ќе го следат нивниот пример. Воспитувачите ги класифицираат таквите постапки како педагошки исправни, но некои ученици погрешно ги толкуваат.
index.hr
