Нашата баба три недели заврши во Инфективната болница во Загреб. И ги врзавме рацете во воздух и така ја најдовме како спие. Се здобила со рани бидејќи не и ги смениле адекватно пелените. Ја држеа врзана и нехумано. Таа има 89 години и секогаш кога ќе побаравме информација од докторката каква бактерија има, што и е, таа секогаш ни одговараше што би сакале, да има 89 години. Морам да кажам и дека не ни дозволија да ја посетиме баба ни поради КОВИД, односно затоа што не сакаа да и пренесеме КОВИД. Баба дојде од село, не ни знаеше каде е, дементирана е. Ги молевме барем да ја пуштат нејзината ќерка, но не го сторија тоа. Една недела внука ми дојде кај баба ми под прозорецот и затекна сцена во која бабата спиеше на креветот со врзани раце во воздух, по ниту еден критериум не е хумано да се помине денот така – раскажала нејзината внука. 24ч.
Тој вели дека бабата првпат била во болница.
– Баба беше сама во собата за Велигден, ги молевме да не пуштат. Мислевме дека ќе умре, сакавме да ја видиме и едвај ни дозволија да и мавнеме низ прозорецот. Подоцна ни дозволија само една посета. Сестра ми беше со неа тоа време и виде дека и на баба и се врзани нозете, а кога ја пуштија и и ги одврзаа рацете. Кога кажа што е, ни рекоа дека морале да ја врзат иако била неподвижна. Тогаш ни се јави сестра ми на видео повик, а баба ми викаше „те молам спаси ме“. Таа за миг исчезнува и за миг се враќа. Медицинската сестра видела дека нашата баба нема ни заби и дошла во болница со протези. Ја прашала медицинската сестра каде е протезата на баба и, а потоа рекле дека не знаат. Тогаш тетката се јавила во болница и рекла дека ако не и најдат протеза нека и направат за еден ден. Никогаш не сум доживеал вакво нехумано однесување. Уште ни кажаа дека баба е луда, но врзувањето најмногу не погоди, тоа е крајно нехумано. Неподвижна е, не може да оди, ни рекоа дека е немирна и затоа ја врзаа, но претпоставувам дека има и друг начин, а не да и ги врзуваат рацете во воздух. Ако веќе им ги врзуваат рацете, тогаш ги врзуваат за телото, ова само и наштети на рамениците – ни раскажува изнервираната внука.
Тој исто така забележува дека никогаш не можеле лично да ја видат докторката, туку можеле да ја контактираат само телефонски во одредено време.
– Не ни дозволуваше да разговараме во живо секој ден од 13 до 15 часот. Се јавувавме секој ден, а на сите прашања на кои таа не одговараше, докторката молчеше, таа ќе започнеше друга приказна. На прашањето дали јаде, пие или и даваат лекови, таа не одговори, туку молчеше. Кога била отпуштена од болница, болничарите чекале до вечер, ѝ ја спакувале протезата во кеса. Дојде во домот со рана на кокцисот, а од болница не побараа да донесеме влажни марамчиња и крема Бекутан, но не верувам дека ја ставиле затоа што немало да има рана, јасно е дека тие не ја преврзал адекватно. Во болница добила и пулмонална тромбоза на двете бели дробови. Ова не е хумано. Сакам јавноста да го види ова и да добие некое предупредување, не сакам ничија баба да доживее ваков третман во болница – ни изјави внуката.
24sata.hr