Погреб на британската кралица Елизабета Втора. ќе биде еден од најголемите во историјата. Кај нас слично испраќање имаше само Јосип Броз Тито, кого го испратија претседатели, кралеви и државници од двете страни на Железната завеса.
Јосип Броз Тито, од технички причини, двапати бил закопан – еднаш за камерите и еднаш вистински, открил инженерот Драгомир Гавриловиќ во 2002 година. Кога Тито се разболел во 1980 година, Гавриловиќ бил во Англија и таму ја видел надгробната плоча на Вилијам Шекспир на која биле изгравирани само името на писателот, годината на раѓање и смртта. Дотогаш тој веќе изградил резиденција на Ужичка 15, вилата „Мир“ и шеесетина други резиденции и засолништа, како и резиденцијата на ирачкиот претседател Садам Хусеин.
– Ги повикувам лекарите на Станковиќ и Кициќ, и ми велат дека претседателот е во кома, дека се е готово и дека се подготвувам за погребот. Но, со кој од блиските пријатели на Тито се обидов да разговарам за изгледот на гробницата, сите се фатија за главите и ми шепнаа: „Гавро, не ми го спомнувај тоа, те молам“ – рекол тогаш Гавриловиќ.
Гавриловиќ самоиницијативно презел мерки од некаков план, ангажирани работници. Започна изградбата на гробницата.
-Јасно беше дека на гробот може да се стави само со помош на кран, а толку долг и неизвесен чин не би бил многу делотворен пред светските камери. Решивме наместо вистинска надгробна плоча да ставиме „маска“, исто така од мермер, но многу полесна – сведочеше Гавриловиќ.
Нервите на Гавриловиќ беа затегнати како конци додека го гледаше погребот, кој го следеше речиси цел свет, повеќе од сто претседатели, предводени од Леонид Брежњев и мајката на Џими Картер. Сепак, немаше непријатни изненадувања. Кога државниците го напуштија комплексот, ковчегот со телото на маршалот беше изваден од гробот, покриен со бакарна маска и повторно спуштен на дното, а над ковчегот беше поставена бетонска плоча, а тешката, мермер, беше се повлече над неа.
Во книгата „Летот на генералот“ генералот Иван Долничар го потврди признанието на Гавриловиќ.Иако тврдеше дека мермерната плоча тежи 12 тони, инженерот Гавриловиќ најверојатно имал попрецизни информации.
„Во текот на ноќта беше отстранет „покривот“ и поставена е карпа која и денес е тука. Како би изгледал погребот кога кран ќе го спушти тој камен? Можете да го замислите скандалот ако нешто пукне или се ослободи“, објасни тогаш внукот на Тито, Јошка Броз.
Откако беше објавено дека Тито починал, Богољуб Ставрев, вицепремиерот на сојузната влада, побара од армијата ковчегот да се спушти и да се нацрта конструкција над него за седум и пол минути, колку што е потребно за да се пее химната и Интернационалата. Бидејќи тоа беше невозможно, пред се поради тежината на мермерниот блок од 12 тони, тие направија имитација на блок од 200 килограми на челична подградба, со идентични шари и димензии. Најмалку 20 пати имале генерална проба за погребот, изјави тогаш за српските медиуми инженер кој сакал да остане анонимен.
Двојниот погреб на претседателот на СФРЈ Јосип Броз Тито во почетокот на мај 1980 година и подготовките за него се извршени под надзор на тогашниот генерален секретар на Претседателството на СФРЈ, генерал Иван Долничар. Официјалниот и вистински погреб на претседателот Тито се случи дури по погребната церемонија на Дедиње, во присуство на државната комисија, во која, покрај вицепремиерот на сојузната влада, Богољуб Ставрев и Долничар, беше и помошникот на Тито, Звонимир Костиќ. присуствуваа и уште неколку лица.
Погребот, како дел од церемонијата, беше импровизиран за телевизиско и друго снимање, а реално работата на гробот на Тито, по погребот, траеше цела ноќ. Масивниот и многу тежок мермерен блок што го покрива гробот на Тито мораше конечно да се намести и се да се бетонира. На погребната церемонија, која беше прикажана од ТВ и филмски камери од целиот свет, гробницата беше само привремено затворена со имитиран мермерен блок кој не беше прикачен, туку беше на специјални тркала.
24sata.hr