Боѓани, село во Војводина кај Вуковар, кое го дели природна граница – реката Дунав во себе крие огнена вода. Имено, водата од бунарот кој е ископан во средината на 60-тите е запаллива доколку му пријдете со кибрит или запалка. Мештаните велат дека оваа „огнена вода“, кога се пие, поволно делува на бубрезите и желудникот, достигнува од длабочина од 180 метри и исчезнува во каналот Атар, натопувајќи ја околната обработлива земја.
Уште кога е ископан бунар во средината на шеесеттите години на минатиот век, жителите на малото село Боѓани во Бач добиваат запалена вода. „Огнената“ вода, како што ја нарекоа, е вистински извор на здравје и е една од природните глетки со кои се гордеат локалните жители.
Секој патник со намера е доведен до ова пофално изворно место, пишува Суботике.
Таа длабочина од 180 метри од која извира „огнената“ вода е природен извор на сулфур. Сулфурот се меша со вода и во зимските месеци е пријатно млак, баш за пиење – мек, питка и како што велат лековит. Добро е за кожата, желудникот и бубрезите. Лесно се пали – со запалка. Гори додека не го изгаснете.
За презентирање на необичниот бунар е задолжен Ѓоле Наумов кој ги објаснува спецификите на овој природен „огнен“ извор.
Сега не се испитува често, но со оглед на тоа што доаѓа од голема длабочина, и поминува низ различни слоеви песок, нема подобро филтрирање од песочно.
Ораните ниви се протегаат колку што окото може да види. Велат дека, не така одамна, овде имало училиште, токму до изворот, во кое учеле повеќе од сто ученици, со околу 400 чифлици колку што имало во овој обред. Останува само уништени потсетници дека порано овде животот бил поинаков.
telegraf.rs
