Астронаутите отсекогаш биле желни да истражуваат надвор од небескиот свод, во непознатите делови од вселената. Ова патување започнува со нивната љубопитност да дознаат повеќе за тоа што се наоѓа подалеку во вселената, продолжува со набљудувања и завршува со уникатната перспектива на астронаутите на Земјата и универзумот, пишува Анадолу.
Третиот дел од 4-делната вест подготвена од Анадолу ги разгледува сложеноста и предизвиците на професијата астронаут и искуството што астронаутите го стекнуваат од нивните патувања во вселената.
Покрај придобивките да се биде астронаут, професијата бара и жртвување. Додека астронаутите се сведоци на глетки и настани кои повеќето луѓе не можат ни да ги замислат, тие исто така мора да го жртвуваат нивниот личен живот.
Астронаутите доживуваат моменти како гледање на Земјата од вселената, лебдење во бестежинска состојба и откривање на непознатото, а сето тоа е неверојатно вредно поради ретките можности.
– Започнува со интерес за научнофантастичните филмови и ѕвездите –
Во разговор со Анадолу, втората јапонска жена астронаут, Наоко Јамазаки, говореше за тоа како нејзиното патешествие да стане астронаут започнало како детски сон, за тоа како станала астронаут и за нејзините мисии во вселената.
Учествувајќи на нејзината прва мисија на Меѓународната вселенска станица (ISS) во 2010 година и повлекувајќи се од Јапонската агенција за аеровселенско истражување (JAXA) во 2011 година, Јамазаки стана втората Јапонка која отпатува во вселената.
Сега пензионираната астронаутка, која помина 15 дена, 2 часа и 47 минути во вселената, рече дека нејзиниот сон да стане астронаут започнал во детството со нејзиниот интерес за научнофантастични филмови како „Војна на ѕвездите“ и „Ѕвездени патеки“.
Јамазаки раскажа дека како дете почнала да се интересира за ѕвездите кои ги набљудувала за да собере информации и да научи за вселената. Таа се присети на нејзините детски потфати.
„Не замислував да станам астронаут. Така беше кога имав 15 години, беа избрани првите тројца јапонски астронаути, а потоа и лансирањето на вселенскиот шатл, но знаете, на ТВ во Јапонија. Така, кога го гледав лансирањето на вселенскиот шатл, бев воодушевена и почнав да сонувам да станам астронаут.“
Во 1996 година, Јамазаки се пријавила за прв пат во програмата за астронаути, но била одбиена поради недостаток на работно искуство. Таа рече дека била примена во програмата за астронаути при нејзиниот втор обид во 1999 година. По завршувањето на основната обука во Јапонија во 2001 година, таа добила една година обука во Русија за инженер за летови на руското вселенско летало „Сојуз“.
– „Штом научив да читам, прочитав сѐ што можев да најдам за вселената“ –
Во изјава за Анадолу, астронаутот на НАСА, Едвард Мајкл Финк, кој поминал 381 ден, 15 часа и 11 минути во вселената, исто така раскажа дека да се биде астронаут е неговата професија од соништата. Рече дека се занимава со оваа професија 27 години и раскажа како ги гледал луѓето како одат по Месечината на телевизија во 1969 година, кога имал само 2 години.
Размислувајќи за тоа како започнало неговото патување, Финк рече:
„Тоа изгледа интересно. Тоа изгледа забавно. Така, јас секогаш размислував да станам астронаут до крајот на мојот живот. Научив како да читам за да можам да читам повеќе за вселената. Затоа бев мотивиран да научам да читам.“
– „Земјата е динамична, но сепак кревка“ –
Осврнувајќи се на нејзината вчудоневиденост кога ја видела Земјата од вселената за прв пат Јамазаки рече: „Во исто време, изгледаше кревко бидејќи слојот на атмосферата беше толку тенок, хартија тенок.“
Јамазаки ја истакна важноста од зачувување на планетата, истакнувајќи ја важноста на вселената уште пред нејзините патувања. Нејзината перспектива се сменила откако сфатила дека Земјата има уникатно место во универзумот.
Таа нагласи дека истражувањето на вселената го унапредува знаењето на човештвото за вселената и придонесува за подобро разбирање на Земјата.
„Гледањето од вселената или прошетката низ вселената ќе ве наведе да разберете повеќе за нашата матична планета, Земјата. Затоа велам дека истражувањето на вселената ќе ја зголеми нашата можност да ја заштитиме нашата матична планета“, рече таа.
Јамазаки го сподели своето искуство за стигнувањето во вселената за само 8 минути и 30 секунди и за моќта на човештвото и природата истовремено кога ја погледнала Земјата од вселената за прв пат:
„Во тој момент, во зависност од ориентацијата на леталото, ја видов Земјата над мојата глава. Бев многу изненадена. Размислував за тоа колку од високо ќе гледам кон Земјата, но испадна спротивното – јас бев долу, а Земјата беше горе. Беше бестежинска средина. Земјата блескаше со сончева светлина, опкружена со сини нијанси. Океаните и огромните пејзажи изгледаа неверојатно динамично, а јас ја почувствував моќта на природата. По 45 минути, ја видов темната страна на Земјата во сенката на Сонцето. Овој пат можев да ги видам светлата на градовите. Сфатив дека ова ја претставува и моќта на човештвото и нашата цивилизација. Можеме да постигнеме поголеми цели ако можеме да ја искористиме нашата колективна сила.“
– „Гледањето на Земјата од вселената за прв пат го одзема здивот“ –
Двајцата астронаути со различно потекло споделија речиси идентични перцепции за светот и цивилизацијата по нивните искуства во вселената. И покрај нивните различни културни средини, јапонската астронаутка Јамазаки и американскиот астронаут Финк ги делат истите соништа и доживеале речиси идентични чувства за време на нивните први патувања во вселената.
Текстот во целост на: Анадолу.
фото: Анадолу.
