Нин е мал град кој се наоѓа на околу 18 километри северозападно од Задар. Центарот на градот е остров поврзан со копното преку два моста, создадени на песочниот брег на некогашното спојување на реката Јаруга со морето. Од северната страна е опкружен со песок и викенд населбата Ждријац, од источната страна е солена, а од јужната и западната страна е поновиот дел од самиот град.
Првата населба во Нин на островот ја развило илирското племе Либурни во 9 век п.н.е. n. д. по немирите предизвикани од панонско-балканските преселби. Тоа е крајот на бронзеното доба и почетокот на железното време. Уште постара населба е пронајдена на околу 300 метри јужно во просторот на денешната солена тава.
Со доселувањето на Словените на овие простори кон крајот на VI и почетокот на VII век, Нин станал нивниот прв политички, културен и верски центар. Порано таму имало епископско седиште, но во 1838 година Нин бил полуурнат град, со 161 куќа и 469 жители.[1]
Со губењето на државната независност, Нин потпаѓа под унгарската круна.
На пописот од 2011 година, градот Нин имал 2.744 жители, од кои 1.132 биле во самиот Нин.
Првата населба во Нин на островот ја развило илирското племе Либурни во 9 век п.н.е. n. д.по немирите предизвикани од панонско-балканските преселби. Во однос на времето, тоа е крајот на бронзеното време и почетокот на железното време. На околу 300 метри јужно во просторот на денешната солена тава е пронајдена уште постара населба, која датира од помладото камено доба. Нин првпат се споменува во формата Хеминои во делото Периплус на грчкиот писател Псевдо Скилак и најверојатно е искривена форма на името Аинонои. Подоцнежните грчки писатели го даваат името Нина во форма на Аинон, а римските писатели во форма на Енон.
На почетокот на 1 век п.н.е n. д. Либурнското влијание се губи и се заменува со римско кога ќе се појави друго име за Нин Енон. За време на римското влијание, Нин имал своја законска автономија.
Со доселувањето на Словените и Хрватите на овие простори кон крајот на VI век и почетокот на VII век, Нин станал нивниот прв политички, културен и верски центар. Во времето на хрватските национални владетели, Нин бил еден од нивните престолнини од каде управувале со земјата, како и важно воено и трговско пристаниште. На 7 јуни 879 година, принцот Бранимир добил писмо од папата Иван VIII, кое во тоа време било признавање на државата Хрватска. Во 1069 година Петар Крешимир IV. во Нин е првиот што Јадранското Море го нарече наше море во донаторски документ кој задарскиот манастир Св. островот Маун е подарен од Кресвана. Во 1080 година, за време на владеењето на кралот Дмитар Звонимир, папскиот легат одржал црковен собор.
Со губењето на државната независност Нин, како и цела Хрватска, потпаѓа под унгарската круна. Во тоа време Нин била независна градска комуна, што ја потврдил и Андрија II. 1205 и Бела IV. во 1244 година. Во 1371 година, Луј I одржа совет на благородништво и граѓани на Хрватска и Далмација и го нарече Нин наш главен и кралски град Далмација.
Нин бил под хрватско-унгарскиот крал до 1409 година, кога Ладислав Неаполски, заедно со Далмација, Задар и други автономни градови, не им го предале на Венецијанците во срамна продажба. Нин ја задржува својата автономија. Во страв од Турците, Венецијанците го напуштиле Нин во 1537 година, Турците го срушиле но не го задржале. Населението се враќа, а градот и неговите ѕидини се обновуваат. На почетокот на Кипарската војна во 1570 година, Турците повторно накратко го окупирале Нин, а Венецијанците го уништиле од нивните бродови. Во 1646 година, Венецијанците повторно го напуштиле Нин, но во оваа прилика прво го запалиле и го бомбардирале од пристаништето со две големи и четири мали галии. По ова уништување, иако беше направен обид за обнова на градот, Нин никогаш не ја поврати својата поранешна важност.
Во 1828 година, епархијата во Нин конечно била укината, а поради маларијата бројот на населението се намалува. Од 1903-1909 г Во 2010 година, реката Јаруга беше санирана, устието беше канализирано и поместено источно од самиот град (островот). Населението се враќа, а градот е економски посилен бидејќи е решен најголемиот станбен проблем во градот.
Кралството Југославија не се грижело многу за самиот град, па неговиот потенцијал останал неискористен.
Само по II. Св. По завршувањето на војната почнале да се инвестираат во Нин (изградена е фабрика за тули, се уредила соларница).
По осамостојувањето на Хрватска, во 1997 година, со одлука на хрватскиот Сабор Нин доби статус на град.
https://www.facebook.com/watch/?v=342327114801277&extid=CL-UNK-UNK-UNK-AN_GK0T-GK1C&ref=sharing&mibextid=2JQ9oc